چرا این حرف را زدم ؟

فاصله خانه تا مدرسه زیاد بود. پس باید به تاکسی متوسل می شدیم. با یکی از همکلاسی ها که هم محل بودیم، سوار تاکسی شدیم. تاکسی پراید بود، یک پراید دست و پا گیرِ پیر مقابل ما خفته بود ! روکش های صندلی پاره، و به دنبال آن مشکل کمبود جا در اتوموبیل نور بالا می زد ! چاره ای هم نداشتیم ماشین بعدی نبود. سوار شدیم و به هر نحوی که بود گذشت.

 لازم به ذکر است که بگویم پاها و کمرم مورد عنایت و لطفِ مکرر و دردناکِ این تاکسی قرار گرفت! بعد از مدرسه همراه با هم شهری به ایستگاه تاکسی برگشتیم. یکی از راننده ها ما را دید و با صدایی رسا گفت :

شخصیت جدید !

توی مدرسه هر وقت معلم از کسی انتقاد میکرد، همه چریکی شروع میکردن درباره طرف چرت و پرت میگفتن و موج بالایی از صدا کلاس رو میگرفت. ولی هدف اصلی بهم ریختن و گرفتن وقت کلاس، مسخره بازی و اینا... بود و قصد تخریب شخصیتی نبود.

یادم میاد یه روز که دبیر اعصاب نداشت شروع کرد از یکی از بچه های شلوغ کلاس انتقاد کردن. ما هم شروع کردیم...

به راستی که دبیر بد ضایع شد !

سر زنگ انگلیسی بودیم ، دبیرستان امام خمینی. از اونجایی که معلم انگلیسی ما خیلی خسته کننده بود ، فقط منتظر یک سوژه بودیم تا یکم سرگرم بشیم، وقت کلاس رو بگیریم یا معلم رو سرکار بزاریم تا خلاصه از این حال و هوا در بیایم...